Najstariji pronađeni hrvatski dokument pisan je – ćirilicom

Danas se čuva u Župnoj kancelariji u Pučišćima na Braču, gde je stigla sa arhivom manastira Povalje, koju su u Pučišća kao svoj novi konak doneli poslednji povaljski monasi u 19. veku. Jedan je od najstarijih hrvatskih jezičkih i kulturno-istorijskih spomenika, koji nam svojim obimom i sadržajem posredno pruža niz zanimljivih uvida u različite životne aspekte prostora i vremena u kom je nastao i nezaobilazan je izvor za proučavanje različitih humanističkih nauka.

Prvi ju je 1881. godine objavio Franjo Rački u 13. knjizi Starina i od tada je podstakao brojne rasprave u nauci, pre svega u pogledu njenog diplomatskog sastava i sadržaja. Naime, u uvodnoj datiranoj rečenici, dokument sadrži 1184. godinu, kada su manastiru vraćeni neki od njegovih nekadašnjih poseda, a zatim slede opisi daljih manastirskih sticanja zemljišta, sve uz navođenje svedoka, do konačne overe ispitivača Blaža i izjave zakletog hvarskog činovnika Ivana da je ono što je video verno zapisao „u staroj knjizi“, sa navedenim datumom i zvaničnim potpisom pisara.